Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν: Θεμελιωτής της Ρωσικής λογοτεχνικής γλώσσας

Όλη η δραστηριότητα του Πούσκιν, στον τομέα του ρωσικού γλωσσικού πολιτισμού ήταν εμπνευσμένη από τον πατριωτισμό και την φλογερή αγάπη του για τον ρωσικό λαό και τη γλώσσα του. Ο ίδιος έγραφε «Μόνο ένα επαναστατικό μυαλό μπορεί να αγαπήσει τη Ρωσία έτσι, όπως μόνο ένας συγγραφέας μπορεί να αγαπήσει τη γλώσσα του. Όλα μπορούν να γίνουν στη Ρωσία και στη Ρωσική γλώσσα». Τεράστια ήταν η συμβολή του μεγάλου Ρώσου ποιητή στην ιστορία και εξέλιξη της Ρωσικής γλώσσας. Ο Πούσκιν αγαπούσε τη γλώσσα με τη δύναμη και το πάθος ενός πατριώτη. Την αποκαλούσε «πλούσια και όμορφη», «ευέλικτη και ισχυρή». Το μεγαλείο και την ομορφιά της Ρωσικής γλώσσας την ερμήνευε με την ζωηρή και πνευματική δύναμη του ρωσικού λαού. Μιλούσε με θαυμασμό για την «πολύτιμη φρεσκάδα, απλότητα, ολόψυχη έκφραση» του λαού. Ο μεγάλος ποιητής εκτιμούσε ιδιαίτερα την ακρίβεια της λαϊκής γλώσσας. Ο ίδιος ο Λένιν επισημαίνοντας την αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός σύγχρονου λεξικού, τόνισε ότι «με τον Πούσκιν ξεκινά μια νέα εποχή στην ανάπτυξη της γλώσσας». Η κύρια ιστορική αξία του Πούσκιν έγκειται στο γεγονός, ότι από εκείνον επιτεύχθηκε η εδραίωση της ρωσικής, λαϊκής-προφορικής γλώσσας στη λογοτεχνία. Ο ίδιος κατανοεί ότι η γλώσσα δημιουργείται από το λαό. Στα γραπτά του πετάει όλα τα περιττά, όλα τα δευτερεύοντα. Οι περιγραφές είναι λίγες, η δράση αναπτύσσεται ταχύτατα. Έκανε χρήση όλου του διαθέσιμου πλούτου της λαϊκής ρωσικής γλώσσας, δίνοντας στην έκφρασή της μια ιδιαίτερη ευελιξία και ζωντάνια. Η δραστηριότητα του Πούσκιν έλυσε το ζήτημα της σχέσης μεταξύ της ομιλούμενης γλώσσας και της λογοτεχνικής. Δεν υπήρχαν πλέον σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Οι ψευδαισθήσεις, που υπήρχαν σχετικά με τη δυνατότητα οικοδόμησης μιας λογοτεχνικής γλώσσας σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς νόμους που ήταν ξένοι προς τη ζωντανή ομιλούμενη γλώσσα του λαού, διαλύθηκαν. Έχοντας δημιουργήσει ισχυρές, άφθαρτες και πολύπλευρες σχέσεις μεταξύ της ζωντανής ομιλούμενης γλώσσας του λαού και της λογοτεχνικής γλώσσας, ο Πούσκιν άνοιξε έναν ελεύθερο δρόμο για την ανάπτυξη σε αυτή τη βάση όλης της μετέπειτα ρωσικής λογοτεχνίας. Έδωσε το παράδειγμα σε όλους εκείνους τους συγγραφείς που προσπάθησαν να βελτιώσουν τη ρωσική προκειμένου να φέρουν τις ιδέες τους στο ευρύτερο δυνατό αναγνωστικό κοινό. Με αυτή την έννοια, όλοι οι μετέπειτα μεγάλοι συγγραφείς ήταν οι διάδοχοι του μεγάλου έργου του Πούσκιν.

Πηγή:learningrussiankl.blogspot.com